De nieuwe mens, het kind dat in de beschermde omgeving van het gezin is groot geworden, gaat nu de wijdere wereld in. De bescherming van de moeder en de vader wordt nu de verantwoordelijkheid van de leraar.
De tjid is nu aangebroken dat het kind veel intensiever met anderen in aanraking komt. Alles wat het kind geleerd heeft, wat normaal is, zal nu op de proef gesteld worden. En hoe gaat het kind er mee om als er iets anders gebeurt dan wat het aanneemt wat normaal is?
De leraar wordt het nieuwe grote voorbeeld, vooral van autoriteit. En de medeleerlingen zijn nu voorbeelden geworden van gedrag wat in een dergelijke groep blijkbaar normaal is.
Is de ziel datgene wat de gedragingen van een kind bepaalt? Of is datgene wat een kind allemaal meemaakt, oppakt, kopieert, hetgene wat de gedragingen gaat bepalen? Of zelfs, wat de kleine of grotere trauma’s gaat vormen, omdat het er niet weet mee om te gaan?
Voor een kind is alles wat het ervaart normaal en het wordt als een spons opgenomen.