De rol van ouder

In het vorige bericht “De fase van volwassene”, heb ik het al genoemd, ik ga het hebben over het ouderschap.

Hoe kies je ervoor om kinderen te krijgen? Voelde je de niet te stoppen drang om kinderen te krijgen, wellicht dat je een soort weten had dat kinderen het belangrijkste in je leven zijn? Had je het idee dat je je niet wist wat met je leven te doen als je geen kinderen zou hebben? Het idee dat kinderen jouw leven compleet zouden maken? Is dat aangepraat door je ouders of door sprookjes en andere verhalen uit je jeugd of is het de media die dit als een perfect leven in de spotlights zet? Of is het gewoon de natuur en kunnen we er van vinden wat we willen, het is en blijft niet meer en niet minder dan de natuur?

Als je het aan mij vraagt ben ik de mening toegedaan dat het in de natuur nu eenmaal zo werkt. De mensen die er wel voor kiezen kunnen allemaal redenen verzinnen waarom het een goede keuze is en diegene die er niet voor kiezen doen precies hetzelfde, die kunnen allemaal redenen oplepelen waarom het een goede keuze is. Het is een feit dat baby’s geboren worden.

Gezin

Bij de geboorte van een baby, in ieder geval de eerste in het gezin, is er niet alleen een nieuw mens dat geboren wordt, ook de vrouw en de man krijgen een totaal andere rol, namelijk moeder en vader, en de relatie wordt een gezin. Een nieuwe deelnemer en de bestaande deelnemers, de ouders, krijgen andere rollen. In de opvoeding die we krijgen en in de opleidingen die we mogen ontvangen, wordt er over het algemeen uitermate weinig aandacht aan besteed. Uiteindelijk worden we als ouders redelijk onvoorbereid in het hol van de leeuw gedonderd.

Voorbereid

We vinden vast wel heel erg zeker dat we weten hoe we het gaan aanpakken, we hebben zelfvertrouwen, we hebben er voor gekozen, enzovoorts enzovoorts, we gaan het aan. Maar wat weten we eigenlijk?

Nieuwe avatar

En de baby zelf is de avatar van een nieuwe deelnemer in de leeromgeving, de virtuele realiteit Aarde. De baby is de expressie van een individueel bewustzijn die een levenservaring op komt doen.

Baby

Als beginnende ouder zul je eerst te maken hebben met een baby, wat je zelf ook geweest bent maar er je waarschijnlijk nog weinig van herinnert.

Begrijpen we als ouders wel wat ons gedrag, onze aandachtsspanne, onze energie uitstraling, onze rust of onrust, onze onverwerkte jeugd, onze onverwerkte trauma’s, onze trigger-receptoren of anders gezegd korte lontjes, onze omgangsvormen, onze meningen en overtuigingen over hoe relaties moeten zijn, over hoe kinderen moeten zijn, over hoe ouders moeten zijn, en nog meer, wat dat allemaal voor gevolgen voor de rest van het leven van de baby? Want daar zal het door gevormd worden. Realiseert iedere ouder zich dat? De baby wordt later een volwassene, die dat ook weer door gaat geven aan haar of zijn kinderen. Wat heeft dat voor gevolgen voor de mensheid?

Invloed

Eigenlijk wil ik hiermee zeggen dat elke ouder een ontzettend grote invloed heeft op het geluk van hun kinderen in hun verdere leven en daardoor ook op de omgeving en zelfs de mensheid. Want kinderen kunnen niet anders dan jouw gedrag kopiëren wat jij laat zien in de eerste 7 jaar van hun leven. Daar wordt de basis gevormd van hoe hun verdere leven zal verlopen.

Ouderschap

Wat wil je als ouder jouw kinderen aanbieden? Is dat alles wat jij niet gekregen hebt en wel had willen hebben, en, is dat goed voor jouw kind? Of wil je het juist die dingen juist niet laten meemaken omdat jij er een slechte ervaring mee had, en, is dat goed voor jouw kind? Wellicht doe je juist exact hetzelfde of juist het tegenovergestelde van wat jouw ouders hebben gedaan, en, is dat goed voor jouw kind?

Of heb je er de tijd voor genomen een visie te vormen op wat goed ouderschap is?

Wat vind jij als ouder dat jouw kind voor jou moet doen? Moet het jou kunnen ontzien als je er even geen zin in hebt? Moet het zo met jou omgaan zodat jij er nooit boos van wordt of extra moeite voor hoeft te doen? Is het ok om het kind te straffen als jij getriggerd wordt?

Of weet je dat jij en jij alleen het voorbeeld bent van hoe het kind zich zal leren te gedragen?

Antwoorden?

Allemaal vragen en geen antwoorden. En dat is logisch, want niemand kan en mag jou vertellen hoe jij jouw eigen kinderen dient op te voeden. Dat is jouw zelf gemaakte keuze, kinderen, en jouw verantwoordelijkheid die je op je mag nemen op jouw eigen manier.

Mijn voorzichtige advies zou zijn; leer hoe je jouw eigen issues kan oplossen en besteed daar tijd aan. Realiseer dat kinderen niets anders kunnen dan datgene wat ze ervaren als normaal zullen zien, hoe krom het ook is. Als je als ouder geen issues overdraagt aan de kinderen omdat ze verdwenen zijn, hoeven zij deze niet tegen te komen en als volwassene op te lossen. Onderdrukken of negeren van issues werkt ook niet, want dan leren de kinderen uiteindelijk negeren en onderdrukken en niet dingen op te lossen. En dat maakt oplossen nog moeilijker, als je gewoonlijk dingen negeert.

And a woman who held a babe against her bosom said,
Speak to us of Children.
And he said:

Your children are not your children.
They are the sons and daughters of Life’s longing for itself.
They come through you but not from you,
And though they are with you yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts,
For they have their own thoughts.
You may house their bodies but not their souls,
For their souls dwell in the house of tomorrow,
which you cannot visit, not even in your dreams.
You may strive to be like them, but seek not to make them like you.
For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.
The archer sees the mark upon the path of the infinite,
and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.
Let your bending in the archer’s hand be for gladness;
For even as He loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.

“On Children“ from the book “The Prophet“ by Kahlil Gibran

Samengevat

Ouder zijn kan de mooiste en meest heftige leerervaring van een mensenleven zijn en daarnaast heeft het de grootst mogelijke invloed op de toekomst van de kinderen en dus de mensheid.

“Knowing is not enough; we must apply.
Willing is not enough; we must do.”

Goethe

Experiment

In dit experiment stel ik je voor hoe je kunt proberen contact te maken met de baby, zelfs al is het nog in de baarmoeder. Ik stel voor dat je dit doet met goedkeuring van de moeder en het nieuwe mensje.

De stappen van het experiment.

Start met de meditatie en kom weer terecht op de plek waar je je niet meer gewaar bent van je lijf, van de ruimte waar je bent, van de geluiden die er zijn, de geuren die er zijn, zelfs dat je niet meer realiseert dat je op de grond of op een stoel zit, “point consciousness”.

Vraag aan jouw bewustzijn of het veilig en passend is om contact te maken.

Als de reactie afwijzend is, stop dan.

Vraag aan het bewustzijn van de moeder of het veilig en passend is om contact te maken.

Als de reactie afwijzend is, stop dan.

Vraag aan het bewustzijn van het kind of het veilig en passend is om contact te maken.

Als de reactie afwijzend is, stop dan.

Als de reacties allemaal goedkeurend zijn, stel jezelf voor dat je naar de baarmoeder gaat waar het kind zich in bevindt. Laat het kind weten dat je het wilt leren kennen, dat je blij bent dat het er is.

Kijk wat er gebeurt, je hoeft alleen maar te observeren.

Heb geen verwachtingen, vind er niets van, verklaar niets, alles is ok.

Kom weer terug naar het nu en open langzaam je ogen.

Heel veel plezier weer gewenst met dit experiment!

Sneak preview

Volgende week ga ik iets schrijven over vrijheid en verantwoordelijkheid en hoe die, volgens mij, met elkaar te maken hebben.

Wijsheid en Liefde gewenst aan een ieder.

Marc Sijm, auteur van IVDAVRA